ผู้อ่านการ์ตูนแอคชั่นสาย Shounen น่าจะรู้กันเป็นอย่างดีว่าญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ประชากรมีการแข่งขันกันค่อนข้างสูง และต้องการการยอมรับทางสังคม นักเรียนที่ไปเรียนพิเศษหลังเลิกเรียน เหล่าคนวัยทำงานที่ทำงานร่วงเวลาก็ดีต่างใช้คำพูดติดปากว่า “Ganbaru” ที่แปลว่า “พยายามเข้านะ” แต่ Michihiko Tōei ศิลปินนักวาดการ์ตูน (จากผลงาน Concierge, The Last Restaurant, Yōkai no Shi’ikuin-san) เชื่อว่าวัฒนธรรมสมัยใหม่กำลังสร้างผู้ชมที่มีมาตรฐานต่ำ และไม่ค่อยประสบความสำเร็จ ซึ่งเขาได้โพสอธิบายบน Twitter ไว้ว่า…
คำพูดที่ว่า “ฉันทำได้ดีในสิ่งทีฉันเป็น”, “ธรรมชาติสรรสร้างให้เรามีความพิเศษ” “คุณไม่จำเป็นต้องเป็นที่หนึ่งก็ได้” แต่ในความจริงคือคำพูดที่เหล่าผู้สร้างสรรค์ผลงานนั้นใช้เป็นเรื่องโกหกเพื่อกระตุ้นยอดขาย หากเขาใช้คำพูดนี้ทุกคนจะยินดีซื้อสินค้า หากทุกคนเชื่อคำพูดเหล่านี้เวลาคุณเจอปัญหา คุณจะฟื้นตัวได้ยากยิ่งขึ้น ตั้งแต่ปลายยุค 90 จนถึงต้นปี 2000 พวกเขาชอบพูดว่า “คุณไม่ต้องพยายามขนาดนั้นก็ได้นะ”, “คุณไม่ต้องหักโหมขนาดนั้น” และ “คุณไม่ต้องมุ่งมั่นในการทำงาน” กลับกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว แต่ลองคิดดูสิว่าหากหนุ่มสาวเหล่านี้ขึ้นไปเป็นผู้นำล่ะ หากย้อนกลับไปดูตัวเองของการ์ตูนในยุค 70 คุณจะเข้าใจเลยว่าหากคุณไม่เต็มที่กับองค์กร หรือภารกิจ หรือทักษะความสามารถคุณจะไม่ได้รับการยอมรับ…ดี, ก็ดี, บางทีความรู้สึกที่ว่านี้มันก็ดูห่างไกลเกินไป แต่ถ้าเราไม่คิดจะใส่ใจอะไรในชีวิตเลยคุณก็จะใช้ชีวิตแบบว่างเปล่ามีแต่ความเสียใจ
“จงใส่ใจทุกอย่างที่มีเข้ามาในชีวิต” หลายคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องประหลาด แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ Kazuhiko Shimamoto เป็นคนที่ดีขึ้นงั้นเหรอ?
สไตล์ของ Shimamoto ได้รับการอธิบายจาก Jason Thompson ในรูปแบบของ “โลกของหยาดเหงือและเลือดเนื้อของช่องคำพูดแสดงเสียงกรีดร้องและเส้นผมที่ดำขลับ” เพิ่มเติมจากคำพูดปลุกใจว่า “ทุ่มเททุกสิ่งที่คุณมี” ในปี 1970 ที่ Justin Sevakis เคยเขียนบทวิจารณ์จากความรู้สึกเกี่ยวกับเรื่อง Ashita no Joe, Aim for the Ace! และ ผลงานของ Shimamoto เรื่อง Blazing Transfer Student
Tōei’s Yōkai no Shi’ikuin-san (“The Demon Breeder”)
